บ้านที่แท้จริง

...เมื่อคืนนี้ หลัง 4ทุ่ม พอทำวัตรเย็น

บวกเดินจงกลมสลับกับนั่งภาวนาเสร็จ

ฉันก็กระโดดขึ้นสตาร์ท รถจะกลับบ้าน

หลวงพ่อบุญช่วย เจ้าอาวาส ท่านลงมาจากเจดีย์

เจอฉันก็เลยถามว่า...

+++ ยังจะกลับบ้านอีกหรือโยม +++

ฉันกราบเรียนว่า...ต้องกลับไปทำงานค่ัะ

แ้ล้วท่านก็เดินจากไป ...ทิ้งปริศนาธรรมให้คิดอีกแล้ว

ฉันทำวัตรเย็นมาแล้ว 61 วันในพรรษานี้ไม่เคยขาดเลย

และเป็นคนเดียวที่ไม่นอนกุฏิ ซึ่งไม่เหมือนผู้ปฏิบัติธรรมท่านอื่นๆ

มีอยู่ 1 คืนที่ฉันถือ...เนสัชชิก รู้ตัวทั่วพร้อมตลอดเวลา

เป็นเพื่อนร่วมกับ ดร.(...........) อ.คณะพาณิชศาสตร์และการบัญชี  ธรรมศาสตร์

ซึ่ง ดร.ท่านนี้มาปฏิบัติธรรมด้วยเหตุจากความวุ่นวายในที่ทำงาน

ท่านต้องแผ่เมตตามากกว่าคนทั่วไปถึงวันละ สิบๆ รอบ

และสุดท้ายท่านก็ชนะ....อิอิอิ

ช่วงหลังๆมานี้ ฉันนอนที่วัดบ่อยขึ้น แต่อาศัยนอนในรถตัวเองซะส่วนใหญ่

รอทำวัตรเช้าตี 4 เสร็จก็กลับไปทำงาน

เมื่อมานึกทบทวนถึงคำว่า " บ้าน "

ก็ได้ปัญญาธรรมข้อนึงว่า...บ้านที่แท้จริง...

ไม่ได้อยู่ในชีวิตมนุษย์ของโลกใบนี้ และไม่ใช่ชีวิตที่มีลมหายใจนี้

เป็นเพียงชีวิตชั่วคราวเท่านั้น ที่เกิด-ดับ...เกิด-ดับ ไม่รู้จักจบ

ฉันเอง...วันนึงก็ต้องกลับบ้าน( เก่า )

แต่...ก็ตั้งใจว่าจะใช้ชีวิตในบ้านชั่วคราวนี้ให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้

อิอิ...แล้วคุณล่ะ ...ได้ทำบ้านชั่วคราวของคุณให้ดีหรือยัง???

จงทำบ้านของคุณให้มีความสุข...ด้วยสติปัญญาของคุณเองนะคะ

^_^