ระบายใจ

...หลายวันก่อน

ฉันเห็นข้อความที่ฉันรอมานานแสนนาน...

เมื่อเธอบอก ยกอโหสิกรรมให้ฉันแล้ว...

น้ำตามันไหลตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

ในองค์ภูริทัตตเจดีย์ สถานที่เจริญภาวนา

มิเสียที ที่ฉันอธิษฐานทุกคืนตลอดพรรษา

เธอ...เป็นสิ่งเดียวที่ฉันเสียใจที่สุดในชีวิต

และ...เธอก็ให้อภัยทาน มหาทานอันสูงสุดแห่งชีวิต

ฉันไม่รู้จะกล่าวอะไรอีก นอกเสียจาก...

การทำสัจจอธิษฐาน และสัจจกริยา

อุทิศให้เธอจนครบ 1000 วัน

เพื่อเป็นการทดแทนความดีที่เธอเคยทำให้

ชาติหน้าฉันอธิษฐานจิต...ไม่ขอรักใครอีกแล้วแม้แต่คนเดียว

...แต่ความรักที่ฉันให้เธอ จะยังคงอยู่ในรักแห่งพรหมวิหาร 4 ของชีวิตนี้

แม้ชาติหน้าฉันจะอธิษฐานขอจำใครไม่ได้

หากฉันก็ตั้งจิตปารถนาให้เธอเกิดเป็นน้องสาวของฉัน

เพื่อฉันจะได้ดูแลเธอให้ดีที่สุด เพราะไม่ได้มีโอกาสอีกแล้วในชาตินี้

และเมื่อมีผู้หญิงคนแรก นอกเสียจากมารดา

ได้ใส่บาตรให้ฉัน ...ทันทีที่ข้าวกระทบถึงก้นบาตรเมื่อใด

ขอให้ฉันทราบด้วยญาณวิถีแห่งความรู้แจ้งของตัวเอง

ว่าเป็น... เธอเท่านั้น

และพรแรกที่ฉันจะกล่าวกับเธอ คือ...ขอให้เราทั้งสองคน

ได้มีดวงตาเห็นธรรม ...ได้รู้ถึงสิ่งที่เลิศกว่าพรหมโลก

เฉกเช่นกับ กามนิต-วาสิฏฐี เช่นกัน...

ขอให้เราอย่าได้มาเกิดกันอีกเลย

ฝึกฝนจิตและไปใช้ชีวิตในพุทธภูมิตรงนั้น

ให้นิรันดร....