วันเสาร์ที่ 14 พฤศจิกายน พ.ศ. 2552

ไม่ได้หายไปไหน

...ไม่ได้หายไปไหน

เธออยู่ในหัวใจฉันเสมอ

แอบอุ่นอยู่ใกล้ๆหัวใจเธอ

แม้ในน้ำตาเธอที่ร้าวราน

อยู่ในความหนหลังให้ชื่นชม

อยู่แม้ในสายลมที่พรมผ่าน

อยู่ในความเจ็บร้าวยาวนาน

ที่เธอร้อยผสานเป็นเพลงลา

...ไม่เคยลืมเธอคนดี

ไม่เคยมีรักให้ใครมากไปกว่า

เก็บดอกไม้จากสายธารผ่านมา

รับรู้ความห่วงหาของคนไกล

ไม่ใช่แค่เป็นเพียงแสงเดือน

ข้างแรมที่จะลางเลือนไปได้

แต่จะเป็นแสงสว่างอยู่กลางใจ

...ไม่ได้หายไปไหนเลยคนดี

.........................................................

 +++ ถือเป็นอีกปีนึงที่ฉันพอใจ +++


บางคนถามฉันว่า...เมื่อไหร่จะไปบวช  (มองหน้า)

บางคนถามฉันว่า...บวชทำไมกิจการที่บ้านใครจะช่วยดูแล  (มองหน้า)

บางคนถามฉันว่า...เมื่อไหร่จะยอมหาแฟน  (มองหน้า)

บางคนถามฉันว่า...ตัดใจจากแฟนเก่าได้แล้วหรือ  (มองหน้า)

อยากได้ซักคนที่ไม่มีคำถาม ...แต่มานั่งเงียบๆข้างๆกัน

ฉันใช้ชีวิตไปกับความรักมา 20 ปีเต็มๆ

และเดือนนี้ก็ครบรอบ 1 ปีที่ฉันได้อยู่คนเดียวแล้ว

อนาคตไม่ได้คาดหวังอะไร

ขอแค่เดินอยู่กับปัจจุบันและมีสติเป็นเพื่อน

การจะเปลี่ยนจากคนเป็นมนุษย์ได้

คงต้องใช้ใจอย่างเดียวเท่านั้น

และคงต้องใช้ใจที่สูงเหนือธรรมชาติพอดู

บางที 1 ปีในการได้ทบทวนชีวิต

ก็ได้ข้อคิดดีๆ ที่ไม่เคยมองเห็นมันมาก่อน

จะสุขหรือทุกข์ ...แค่ยิ้มให้มันก็พอ


ปล. คิดถึงเพื่อนๆทุกคนนะคะ ^____^