หรือ กริยา = ปฏิกริยา และนั่นก็คือ ACTION = REACTION ผู้ชายคนนี้เคยบอกฉันว่า.....
ชีวิตฉันจะต้องเป็นยังไงในอนาคต ??? หน้าตากรรมของฉันเป็นแบบนี้ ??? ฉันฟังแล้วก็ยังไม่เข้าใจ
เรื่องในอดีต...เรื่องในชีวิตที่แล้ว ( ชาติก่อน ) แต่...พอไปกรรมฐาน 555 ก็เลยย้อนถามคุณหม่อมว่า...
คุณยังบอกฉันไม่หมดนี่นา ( ง่า...ไม่เป็นไรฉันไปรู้เองแล้ว ) นึกไปนึกมา...ก็สำนึกได้ว่า คงไม่มีใคร
อยากทำร้ายคนที่รักเรา แต่ทว่าเมื่อเราลงมือทำไปแล้ว ใครล่ะ...จะเป็นผู้แก้
ก่อนเข้าพรรษาฉันอ่านหนังสือเล่มหนึ่งของพระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโกเรื่อง วาสนาสร้างเองได้
และอีกเล่มหนึ่งคือ เรื่อง อธิวาสนา ของหลวงปู่ชา สุภัทโท ทำให้ฉันรู้สึกเสียดายกับวันเวลาที่ตัวเองได้
ทำมันหล่นหายไป แบบ(ไม่)ตั้งใจ ...ในเรื่องของความรัก คำพูดของคุณหม่อม ทำให้ฉันอยากก้าวข้าม
วาระกรรมของตัวเองเป็นที่สุด ค่ะ...และนี่คือที่มาของการเขียนบล็อคของฉัน เริ่มจากวันที่ 8 เดือน 8 ปีนี้
เมื่อก่อนหน้านี้ฉันเคยมีคุณสายลมที่แสนดีเป็นคนรักเมื่อหลายปีก่อน แต่ฉันก็เป็นแค่พระจันทร์ดวงหนึ่งที่
มีความอ่อนไหว พร้อมจะเป็นข้างขึ้นข้างแรมได้เสมอ และพระจันทร์อย่างฉันก็ทำให้สายลมที่แสนดี
ต้องเสียใจถึง 2 ครั้ง 2 ครา จนกระทั่งถึงวันหนึ่งที่ฉันต้องเดินคนเดียวอีกครั้ง เวลาร่วม 3 ปีที่ไม่ได้
พบกัน ฉันก็รับรู้ว่าสายลมน้อยๆ ก็กลายไปเป็นพายุลูกใหญ่ๆได้เหมือนกัน ...ฉันเองก็รู้สึกสำนึกผิดอยู่
ในใจ ....และ อยากจะทำอะไรเพื่อขออโหสิกรรมกับคุณสายลมซะที
ฉันตัดสินใจมาเจริญกรรมฐานทำวัตรเช้า-เย็นที่วัดป่าแห่งนี้ตลอดพรรษา ให้ครบ 88 วัน ตั้งแต่
7 กรกฎาคม เพื่อหวังว่าวันหนึ่งพายุในใจของสายลมน้อยจะหายไป ฉันแอบส่งข้อความไปยังเมล์
ของสายลมน้อยอันหนึ่ง ซึ่งนานมากและคิดว่าเธอคงไม่ได้ใช้เมล์นี้แล้ว ผ่านไปร่วมกลางพรรษา
ฉันแปลกใจมากที่ได้รับเมล์จากเธอ เพราะอยู่ๆเธอก็นึกอย่างไรไม่รู้ไปเปิดเมล์เก่าอันนั้นอ่าน และ
พบข้อความของฉัน (นี่มันยังไม่สิ้นพรรษาเลยนะสายลมน้อย) ...เธอบอกว่า เธอยกอโหสิกรรมให้ฉัน
จริงๆ แล้วฉันตั้งสัจจอธิษฐานปฏิบัติธรรมและแผ่เมตตาให้เธอ 88 วัน ... แต่มันได้รับผลเร็วเกินคาด
เพราะเราคุยกันแทบไม่ได้ และฉันรู้ว่าเธอก็ไม่อยากติดต่อกับฉันแล้ว ฉันดีใจถึงการรับรู้็ของเธอ
ที่เลือกจะให้อภัยทานแก่ฉันและฉันสัญญาตั้งใจจะทำต่อไปให้ถึงออกพรรษา 4 ต.ค.นี้
ฉันอยากเอาตัวเองพิสูจน์กับคำพูดของคุณหม่อม กับสิ่งที่ฉันเชื่อมั่นว่า ...วาสนาสร้างเองได้...
หากฉันจะแก้กรรมก็ต้องแก้จากจิตของฉันเอง ฉันเลือกจะเปลี่ยนกรรมของตัวเองเพื่อเป็นตัวอย่างให้
คนอื่นได้เห็น และวันนี้ฉันก็ทำสำเร็จไปแล้วครึ่งหนึ่ง และอีกครึ่งที่เหลือที่ฉันหวังไว้ ถ้ามันสำเร็จ...ฉัน
อาจจะปิดบล็อคนี้ลง และคุณสายลมคนดีก็คงไปมีชีวิตที่มีความสุข
ขอให้บล็อคนี้เป็นบล็อคที่ปิดทองหลังพระของฉันที่ทำไว้ให้กับผู้หญิงแสนดีคนหนึ่ง...ซึ่งเธอคน
นั้นจะไม่มีวันรับรู้เรื่องราวของบล็อคนี้เลย
อ้อ ...คุณหม่อมคะถ้าฉันเปลี่ยนเหตุการณ์ในอนาคตได้
คุณจะว่าอย่างไร........... ^________^
อนุโมทนาครับ
ตอบลบสาธุ..สาธุ
ด้วยความยินดีค่ะ ^__^ สาธุค่ะ
ตอบลบแวะมาสาธุด้วยคนค่ะ ^____^
ตอบลบ^______^
ตอบลบขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์มากนะครับ
ตอบลบ...
กลับมาบล็อคนี้อีกที...ด้วยความรู้สึกเหมือนเป็นอีกคนนึง
(หมายถึงตัวผมเองอ่ะนะ)
"หนังสือที่อ่านมาทั้งหมด ถึงเวลาต้องใช้..ใช้ให้เป็น"
^
^
ขอบคุณครับพี่
ตอนนี้ผมยึดนโยบาย รักตัวเองให้มากๆ เข้าไว้
แต่ไม่ได้ แปลความหมายออกมา ว่าเห็นแก่ตัวให้มากๆ เข้าใจ
แต่ผมรักตัวเอง มากพอ ที่จะไม่ยอมให้ตัวเองเจ็บซ้ำๆ แบบนี้อ่ะครับ
****
ขอบคุณอีกที... ที่ให้ผมอยู่ในช่อง
BE MY GUEST นะครับ
นั่นย่อมเป็นสิ่งที่ดีที่สุด...
ตอบลบไม่ว่ามันคือ ความเสียใจ ความเศร้าใดๆ
ล้วนเกิดมาเพื่อช่วยกันสร้าง "ปัญญา" ในวันนี้
ผมยังไปไม่ถึง จุดที่พี่ไปถึง...
แต่ผมยังเป็นนักเรียนที่ยังพยายามอยู่
ก็ยังนั่งสมาธิทุกวัน ถึงวันนี้ก็ประมาณ 2 ปีกว่าแล้ว
*****
กล่าว อนุโมทนา กี่ร้อยครั้งก็ยังไม่พอ
สาธุ...สาธุ
มาขอบคุณคอมเม้นท์ ที่พี่เขียนถึงผมวันนี้...
ตอบลบและ อนุโมทนา คับ 89 วันและคืนแห่งกุศลนั้น
ไดอารี่หน้านี้ ไม่ใช่ผมเขียนครับ...เป็นมุมของพรีมเค้าเขียนบ้าง
ผมสงบลงเยอะแล้ว... จิตใจแจ่มใส มีเพื่อนใหม่หลายคน
อยากเจอพี่จังครับ
หากจะแก้กรรมต้องมาแก้ที่ใจตัวเอง อยากทำให้ได้แต่ทำไม่ได้ ใจเฝ้าแต่วนเวียนว่าทำไมเขาถึงทำแบบนี้ ทำไมเขาถึงทำแบบนี้ เราเฝ้ามองที่ตัวเราเองว่าเราผิดตรงไหน ทำไมไม่บอกเราให้แก้ไข ทำไมถึงเลือกที่จะไปกับอีกคนใช้เวลาตัดสินใจเพียงสองวัน อยากทำให้ได้อย่างคุณบ้าง พยายามสวดชิณบัญชรก่อนนอน และก่อนออกมาทำงาน ทุกวันเป็นเวลาสี่เดือนแล้วแต่ยังไม่มีอะไรดีขึ้นเลยค่ะ
ตอบลบอยากทำให้ได้แบบนี้บ้างค่ะ
ตอบลบท่านที่ 8 อ่ะค่ะ..
ตอบลบจริงๆไม่มีอะไรที่มนุษย์จะทำไม่ได้ เพียงแต่จะไม่ลงมือทำเท่านั้นเองค่ะ
สิ่งที่มนุษย์ทำได้ดีที่สุดก็คือ...การบังคับตัวเอง ไม่ใช่ไปบังคับคนอื่น
เราผิดตรงไหน? มันอาจไม่ใช่ความผิด แต่เพราะหมดวาระกรรมต่อกัน
อยากให้คุณสังเกตุดูความเสียใจตั้งแต่เริ่มจนจบเลยว่า..มันเกิดได้อย่างไร
ดูไปว่าบางวันมันมาก...มันน้อยอย่างไร ดูลงไปในจิตตัวเองนี่แหละค่ะ
จริงๆแล้วในโลกนี้ ไม่มีใครเป็นของๆใคร ทุกคนเกิดจากสภาวะธรรมชาติ
และต้องรู้ทันว่า มันตั้งอยู่ชั่วคราว แล้วมันก็ต้องดับไป มันยึดอะไรไม่ได้
วันนี้ให้นั่งเรียนรู้ความทุกข์ ตัวทุกข์นั้นเป็นประโยชน์ทำให้คนฉลาดขึ้น
เพิ่มความสุขให้มีค่าสมบูรณ์ ขอแนะนำให้สวดมนต์ดังๆนะคะมันมีพลัง
ชีวิตจะดีขึ้นค่ะ ถ้าวางอดีตลงได้ หมั่นอยู่กับปัจจุบันเยอะๆนะคะ
คุณก็ทำได้ค่ะ ถ้าทำได้แล้ว...อาจจะดีกว่าป๊อปด้วยซ้ำ ^^
ที่จบความทุกข์ที่4เดือน 5 6 7 8 9 10 11เดือน หรือ 1 ปี
เลือกเอานะคะ มันอยู่ที่ใจของคุณ ( ขอย้ำว่าคนอื่นไม่มีผล )
555...อวยพรให้คิดได้ไวๆค่ะ ยิ่งเร็วยิ่งดี...กับชีวิต