วันเสาร์ที่ 19 กันยายน พ.ศ. 2552

คนเปิดกรรม // IN MY ARM

" กรรม " แปลว่า การกระทำ           
  หรือ  กริยา =  ปฏิกริยา และนั่นก็คือ  ACTION = REACTION ผู้ชายคนนี้เคยบอกฉันว่า.....

ชีวิตฉันจะต้องเป็นยังไงในอนาคต ???  หน้าตากรรมของฉันเป็นแบบนี้ ???  ฉันฟังแล้วก็ยังไม่เข้าใจ

เรื่องในอดีต...เรื่องในชีวิตที่แล้ว ( ชาติก่อน ) แต่...พอไปกรรมฐาน 555  ก็เลยย้อนถามคุณหม่อมว่า...

คุณยังบอกฉันไม่หมดนี่นา ( ง่า...ไม่เป็นไรฉันไปรู้เองแล้ว )  นึกไปนึกมา...ก็สำนึกได้ว่า คงไม่มีใคร

อยากทำร้ายคนที่รักเรา  แต่ทว่าเมื่อเราลงมือทำไปแล้ว ใครล่ะ...จะเป็นผู้แก้

      
         ก่อนเข้าพรรษาฉันอ่านหนังสือเล่มหนึ่งของพระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโกเรื่อง วาสนาสร้างเองได้

และอีกเล่มหนึ่งคือ เรื่อง  อธิวาสนา ของหลวงปู่ชา สุภัทโท ทำให้ฉันรู้สึกเสียดายกับวันเวลาที่ตัวเองได้

ทำมันหล่นหายไป  แบบ(ไม่)ตั้งใจ ...ในเรื่องของความรัก  คำพูดของคุณหม่อม  ทำให้ฉันอยากก้าวข้าม

วาระกรรมของตัวเองเป็นที่สุด  ค่ะ...และนี่คือที่มาของการเขียนบล็อคของฉัน เริ่มจากวันที่ 8 เดือน 8 ปีนี้


เมื่อก่อนหน้านี้ฉันเคยมีคุณสายลมที่แสนดีเป็นคนรักเมื่อหลายปีก่อน แต่ฉันก็เป็นแค่พระจันทร์ดวงหนึ่งที่

มีความอ่อนไหว  พร้อมจะเป็นข้างขึ้นข้างแรมได้เสมอ  และพระจันทร์อย่างฉันก็ทำให้สายลมที่แสนดี

ต้องเสียใจถึง 2 ครั้ง 2 ครา   จนกระทั่งถึงวันหนึ่งที่ฉันต้องเดินคนเดียวอีกครั้ง   เวลาร่วม 3 ปีที่ไม่ได้

พบกัน ฉันก็รับรู้ว่าสายลมน้อยๆ ก็กลายไปเป็นพายุลูกใหญ่ๆได้เหมือนกัน ...ฉันเองก็รู้สึกสำนึกผิดอยู่

ในใจ    ....และ อยากจะทำอะไรเพื่อขออโหสิกรรมกับคุณสายลมซะที  


      
         ฉันตัดสินใจมาเจริญกรรมฐานทำวัตรเช้า-เย็นที่วัดป่าแห่งนี้ตลอดพรรษา ให้ครบ 88 วัน ตั้งแต่ 

7 กรกฎาคม เพื่อหวังว่าวันหนึ่งพายุในใจของสายลมน้อยจะหายไป  ฉันแอบส่งข้อความไปยังเมล์

ของสายลมน้อยอันหนึ่ง ซึ่งนานมากและคิดว่าเธอคงไม่ได้ใช้เมล์นี้แล้ว  ผ่านไปร่วมกลางพรรษา

ฉันแปลกใจมากที่ได้รับเมล์จากเธอ  เพราะอยู่ๆเธอก็นึกอย่างไรไม่รู้ไปเปิดเมล์เก่าอันนั้นอ่าน และ

พบข้อความของฉัน (นี่มันยังไม่สิ้นพรรษาเลยนะสายลมน้อย) ...เธอบอกว่า เธอยกอโหสิกรรมให้ฉัน


จริงๆ แล้วฉันตั้งสัจจอธิษฐานปฏิบัติธรรมและแผ่เมตตาให้เธอ  88 วัน ... แต่มันได้รับผลเร็วเกินคาด


เพราะเราคุยกันแทบไม่ได้  และฉันรู้ว่าเธอก็ไม่อยากติดต่อกับฉันแล้ว  ฉันดีใจถึงการรับรู้็ของเธอ

ที่เลือกจะให้อภัยทานแก่ฉันและฉันสัญญาตั้งใจจะทำต่อไปให้ถึงออกพรรษา 4 ต.ค.นี้ 




            ฉันอยากเอาตัวเองพิสูจน์กับคำพูดของคุณหม่อม กับสิ่งที่ฉันเชื่อมั่นว่า ...วาสนาสร้างเองได้...


หากฉันจะแก้กรรมก็ต้องแก้จากจิตของฉันเอง  ฉันเลือกจะเปลี่ยนกรรมของตัวเองเพื่อเป็นตัวอย่างให้

คนอื่นได้เห็น และวันนี้ฉันก็ทำสำเร็จไปแล้วครึ่งหนึ่ง   และอีกครึ่งที่เหลือที่ฉันหวังไว้ ถ้ามันสำเร็จ...ฉัน


อาจจะปิดบล็อคนี้ลง  และคุณสายลมคนดีก็คงไปมีชีวิตที่มีความสุข




           ขอให้บล็อคนี้เป็นบล็อคที่ปิดทองหลังพระของฉันที่ทำไว้ให้กับผู้หญิงแสนดีคนหนึ่ง...ซึ่งเธอคน

นั้นจะไม่มีวันรับรู้เรื่องราวของบล็อคนี้เลย       




อ้อ ...คุณหม่อมคะถ้าฉันเปลี่ยนเหตุการณ์ในอนาคตได้ 

คุณจะว่าอย่างไร........... ^________^





  



10 ความคิดเห็น:

  1. ด้วยความยินดีค่ะ ^__^ สาธุค่ะ

    ตอบลบ
  2. แวะมาสาธุด้วยคนค่ะ ^____^

    ตอบลบ
  3. ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์มากนะครับ

    ...

    กลับมาบล็อคนี้อีกที...ด้วยความรู้สึกเหมือนเป็นอีกคนนึง
    (หมายถึงตัวผมเองอ่ะนะ)

    "หนังสือที่อ่านมาทั้งหมด ถึงเวลาต้องใช้..ใช้ให้เป็น"
    ^
    ^
    ขอบคุณครับพี่

    ตอนนี้ผมยึดนโยบาย รักตัวเองให้มากๆ เข้าไว้

    แต่ไม่ได้ แปลความหมายออกมา ว่าเห็นแก่ตัวให้มากๆ เข้าใจ

    แต่ผมรักตัวเอง มากพอ ที่จะไม่ยอมให้ตัวเองเจ็บซ้ำๆ แบบนี้อ่ะครับ

    ****
    ขอบคุณอีกที... ที่ให้ผมอยู่ในช่อง
    BE MY GUEST นะครับ

    ตอบลบ
  4. นั่นย่อมเป็นสิ่งที่ดีที่สุด...
    ไม่ว่ามันคือ ความเสียใจ ความเศร้าใดๆ

    ล้วนเกิดมาเพื่อช่วยกันสร้าง "ปัญญา" ในวันนี้

    ผมยังไปไม่ถึง จุดที่พี่ไปถึง...

    แต่ผมยังเป็นนักเรียนที่ยังพยายามอยู่
    ก็ยังนั่งสมาธิทุกวัน ถึงวันนี้ก็ประมาณ 2 ปีกว่าแล้ว

    *****
    กล่าว อนุโมทนา กี่ร้อยครั้งก็ยังไม่พอ

    สาธุ...สาธุ

    ตอบลบ
  5. มาขอบคุณคอมเม้นท์ ที่พี่เขียนถึงผมวันนี้...

    และ อนุโมทนา คับ 89 วันและคืนแห่งกุศลนั้น

    ไดอารี่หน้านี้ ไม่ใช่ผมเขียนครับ...เป็นมุมของพรีมเค้าเขียนบ้าง

    ผมสงบลงเยอะแล้ว... จิตใจแจ่มใส มีเพื่อนใหม่หลายคน

    อยากเจอพี่จังครับ

    ตอบลบ
  6. ไม่ระบุชื่อ6 ตุลาคม 2552 เวลา 14:35

    หากจะแก้กรรมต้องมาแก้ที่ใจตัวเอง อยากทำให้ได้แต่ทำไม่ได้ ใจเฝ้าแต่วนเวียนว่าทำไมเขาถึงทำแบบนี้ ทำไมเขาถึงทำแบบนี้ เราเฝ้ามองที่ตัวเราเองว่าเราผิดตรงไหน ทำไมไม่บอกเราให้แก้ไข ทำไมถึงเลือกที่จะไปกับอีกคนใช้เวลาตัดสินใจเพียงสองวัน อยากทำให้ได้อย่างคุณบ้าง พยายามสวดชิณบัญชรก่อนนอน และก่อนออกมาทำงาน ทุกวันเป็นเวลาสี่เดือนแล้วแต่ยังไม่มีอะไรดีขึ้นเลยค่ะ

    ตอบลบ
  7. ไม่ระบุชื่อ6 ตุลาคม 2552 เวลา 14:37

    อยากทำให้ได้แบบนี้บ้างค่ะ

    ตอบลบ
  8. ท่านที่ 8 อ่ะค่ะ..

    จริงๆไม่มีอะไรที่มนุษย์จะทำไม่ได้ เพียงแต่จะไม่ลงมือทำเท่านั้นเองค่ะ

    สิ่งที่มนุษย์ทำได้ดีที่สุดก็คือ...การบังคับตัวเอง ไม่ใช่ไปบังคับคนอื่น

    เราผิดตรงไหน? มันอาจไม่ใช่ความผิด แต่เพราะหมดวาระกรรมต่อกัน

    อยากให้คุณสังเกตุดูความเสียใจตั้งแต่เริ่มจนจบเลยว่า..มันเกิดได้อย่างไร

    ดูไปว่าบางวันมันมาก...มันน้อยอย่างไร ดูลงไปในจิตตัวเองนี่แหละค่ะ

    จริงๆแล้วในโลกนี้ ไม่มีใครเป็นของๆใคร ทุกคนเกิดจากสภาวะธรรมชาติ

    และต้องรู้ทันว่า มันตั้งอยู่ชั่วคราว แล้วมันก็ต้องดับไป มันยึดอะไรไม่ได้

    วันนี้ให้นั่งเรียนรู้ความทุกข์ ตัวทุกข์นั้นเป็นประโยชน์ทำให้คนฉลาดขึ้น

    เพิ่มความสุขให้มีค่าสมบูรณ์ ขอแนะนำให้สวดมนต์ดังๆนะคะมันมีพลัง

    ชีวิตจะดีขึ้นค่ะ ถ้าวางอดีตลงได้ หมั่นอยู่กับปัจจุบันเยอะๆนะคะ

    คุณก็ทำได้ค่ะ ถ้าทำได้แล้ว...อาจจะดีกว่าป๊อปด้วยซ้ำ ^^

    ที่จบความทุกข์ที่4เดือน 5 6 7 8 9 10 11เดือน หรือ 1 ปี

    เลือกเอานะคะ มันอยู่ที่ใจของคุณ ( ขอย้ำว่าคนอื่นไม่มีผล )

    555...อวยพรให้คิดได้ไวๆค่ะ ยิ่งเร็วยิ่งดี...กับชีวิต

    ตอบลบ

WHEN U SAY NOTHING AT ALL ^_^