เรื่องราวความรัก...ของฉัน
เมื่อนึกถึงครั้งใด ก็รู้สึกว่า...
หายใจได้อย่างเบาบางเหลือเกิน
เรา 2 คนเคยมีวันเวลามาทำความดีร่วมกัน
ณ ที่วัดป่าแห่งนี้เมื่อ 5 ปีก่อน
วันนี้...ฉันกลับมาทำความดีที่นี่อีกครั้ง
ด้วยการทำวัตรเย็น เจริญภาวนา
ตลอดพรรษาของปีนี้ ให้ครบ 88 วัน
เพื่อวันหนึ่ง ฉันเฝ้าหวังว่า....
เธอจะรับรู้ได้ด้วยญาณวิถีใดๆ
... และยกอโหสิกรรมให้ฉัน
เหตุการณ์ทุกอย่างฉันทำมันเองทั้งสิ้น
ผิดที่ฉันเอง... ไม่ใช่ใครเลย
ในวันที่ฉันสำนึกได้และบอกตัวเอง
ให้มาแก้ไขและบวชใจเสียที
ยินดีที่จะอยู่กับปัจจุบัน...เสมอ
และพร้อมกันนี้ฉันเอง
ได้เข้าใจพุทธพจน์เป็นอย่างดีอยู่ข้อนึงว่า....
...สิ่งใดสิ่งหนึ่งเกิดขึ้นเป็นธรรมดา สิ่งใดสิ่งนั้นย่อมดับไปเป็นธรรมดา...
+++++ ทุกอย่างเกิดขึ้น...ตั้งอยู่...ดับไป +++++
อุทิศให้เธอ สายลม...คนดีของใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
WHEN U SAY NOTHING AT ALL ^_^