ระบายใจ

...หลายวันก่อน

ฉันเห็นข้อความที่ฉันรอมานานแสนนาน...

เมื่อเธอบอก ยกอโหสิกรรมให้ฉันแล้ว...

น้ำตามันไหลตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

ในองค์ภูริทัตตเจดีย์ สถานที่เจริญภาวนา

มิเสียที ที่ฉันอธิษฐานทุกคืนตลอดพรรษา

เธอ...เป็นสิ่งเดียวที่ฉันเสียใจที่สุดในชีวิต

และ...เธอก็ให้อภัยทาน มหาทานอันสูงสุดแห่งชีวิต

ฉันไม่รู้จะกล่าวอะไรอีก นอกเสียจาก...

การทำสัจจอธิษฐาน และสัจจกริยา

อุทิศให้เธอจนครบ 1000 วัน

เพื่อเป็นการทดแทนความดีที่เธอเคยทำให้

ชาติหน้าฉันอธิษฐานจิต...ไม่ขอรักใครอีกแล้วแม้แต่คนเดียว

...แต่ความรักที่ฉันให้เธอ จะยังคงอยู่ในรักแห่งพรหมวิหาร 4 ของชีวิตนี้

แม้ชาติหน้าฉันจะอธิษฐานขอจำใครไม่ได้

หากฉันก็ตั้งจิตปารถนาให้เธอเกิดเป็นน้องสาวของฉัน

เพื่อฉันจะได้ดูแลเธอให้ดีที่สุด เพราะไม่ได้มีโอกาสอีกแล้วในชาตินี้

และเมื่อมีผู้หญิงคนแรก นอกเสียจากมารดา

ได้ใส่บาตรให้ฉัน ...ทันทีที่ข้าวกระทบถึงก้นบาตรเมื่อใด

ขอให้ฉันทราบด้วยญาณวิถีแห่งความรู้แจ้งของตัวเอง

ว่าเป็น... เธอเท่านั้น

และพรแรกที่ฉันจะกล่าวกับเธอ คือ...ขอให้เราทั้งสองคน

ได้มีดวงตาเห็นธรรม ...ได้รู้ถึงสิ่งที่เลิศกว่าพรหมโลก

เฉกเช่นกับ กามนิต-วาสิฏฐี เช่นกัน...

ขอให้เราอย่าได้มาเกิดกันอีกเลย

ฝึกฝนจิตและไปใช้ชีวิตในพุทธภูมิตรงนั้น

ให้นิรันดร....

วัดป่าภูริทัตตปฏิปทาราม

เรื่องราวความรัก...ของฉัน

เมื่อนึกถึงครั้งใด ก็รู้สึกว่า...

หายใจได้อย่างเบาบางเหลือเกิน

เรา 2 คนเคยมีวันเวลามาทำความดีร่วมกัน

ณ ที่วัดป่าแห่งนี้เมื่อ 5 ปีก่อน

วันนี้...ฉันกลับมาทำความดีที่นี่อีกครั้ง

ด้วยการทำวัตรเย็น เจริญภาวนา

ตลอดพรรษาของปีนี้ ให้ครบ 88 วัน

เพื่อวันหนึ่ง ฉันเฝ้าหวังว่า....

เธอจะรับรู้ได้ด้วยญาณวิถีใดๆ

... และยกอโหสิกรรมให้ฉัน

เหตุการณ์ทุกอย่างฉันทำมันเองทั้งสิ้น

ผิดที่ฉันเอง... ไม่ใช่ใครเลย

ในวันที่ฉันสำนึกได้และบอกตัวเอง

ให้มาแก้ไขและบวชใจเสียที

ยินดีที่จะอยู่กับปัจจุบัน...เสมอ

และพร้อมกันนี้ฉันเอง

ได้เข้าใจพุทธพจน์เป็นอย่างดีอยู่ข้อนึงว่า....



...สิ่งใดสิ่งหนึ่งเกิดขึ้นเป็นธรรมดา สิ่งใดสิ่งนั้นย่อมดับไปเป็นธรรมดา...


+++++ ทุกอย่างเกิดขึ้น...ตั้งอยู่...ดับไป +++++




อุทิศให้เธอ สายลม...คนดีของใจ