MEMORYบ้านและสวน

จดหมายถึงนางฟ้า...


...หากจะกล่าวว่าฉันมีความหลังกับงานบ้านและสวนก็คงจะไม่ผิดเท่าไหร่นัก
เพราะเมื่องาน ธ.ค.48 จัดที่ไบเทคบางนา ฉันได้คุยกับผู้หญิงคนหนึ่งเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิต
ผู้หญิงคนนี้ชื่อว่า "พี่อ้อย" ฉันรู้จักเธอจากเวปแห่งหนึ่ง และคุยกันมาก่อนหน้านี้ได้ 3 ปี
พี่อ้อยเป็นคนพิเศษที่ได้ทำงานกับหนังสือแพรว + บ้านและสวน มานานพอสมควร
พี่อ้อยเป็น ญ.รักญ. ที่เปิดเผยและมีอุปนิสัยที่น่ารักมากทีเดียวกับทุกๆคนที่ได้รู้จัก
ฉันไม่เคยเจอพี่อ้อยเลยสักครั้งเดียว แม้งานปี48 ก็คิดว่าจะไปเจอ แต่แล้วก็ไม่ได้ไปจนได้
จนเวลาล่วงเลยมาถึง เม.ย.49 ฉันโทรหาและทราบว่า เธอประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตแล้ว
ตั้งแต่ต้นเดือน ก.พ.49 ฉันทราบภายหลังเมื่อโทรไปที่สำนักพิมพ์อัมรินทร์
ฉันไปค้นหนังสือพิมพ์เก่าซึ่งยังเก็บไว้เพื่อความแน่ใจ ดูชื่อ-นามสกุลในหน้าหนึ่ง 10 กพ.49
นั่นแหละถูกต้อง...พี่อ้อยเป็นรายแรกในอุโมงค์บางพลัดที่ถึงกับชีวิต ( บางพลัดสมชื่อ )
เหตุการณ์วันนั้นพี่อ้อยกับพ่อของแฟนเสียชีวิต แฟนพี่อ้อยสาหัสกับแม่แฟนที่บาดเจ็บพอดู
พยาบาลเล่าให้ฟังว่าก่อนตายพี่อ้อยสติดีมาก บอกพยาบาลว่าต้องโทรหาใครบ้าง
เพราะทุกคนสลบกันหมด แต่พี่อ้อยไม่งั้น (สุดยอด) ความสามารถอันนี้ได้มาจาก...
การที่พี่อ้อยนั่งสมาธิบ่อยๆ และพี่อ้อยนั้นรู้ล่วงหน้ามาก่อนแล้วว่าตัวเองจะต้องเสียชีวิต
ไม่ถึงเดือนก่อนนี้พี่อ้อยplan program ไหว้พระ 9 วัด เพื่อต่อรองกับคนที่ไม่ใช่คน(บางตน)
ยังไม่ครบ 9 วัดเลยอ่า แต่พี่อ้อยก็เตรียมตัวกลับบ้านเก่าค่อนข้างสมบูรณ์ สั่งเสียไว้เกือบทุกอย่าง...
ถ้าวันนึงไม่มีพี่อ้อยแล้วทุกคนในบ้านต้องทำไงบ้าง ...ที่ทำงานก็ฝากกุญแจโต๊ะไว้
จริงๆพี่อ้อยก็ไม่ได้อยากไป แต่ชีวิตก็ต้องแลกกันกับสิ่งที่ทำไว้เมื่อชีวิตก่อน
ฉันได้ไปพบเธอและแสดงความเคารพรักก็เพียงหน้ารูปถ่ายที่ศาลาในวัดช่วงก่อน 100 วัน
และได้มีโอกาสไปพบกับครอบครัวที่น่ารักของพี่อ้อยที่อยู่ใกล้ๆวัด ...ซึ่งหลังๆไปจนบ่อย
อิอิ...บางทีก็ไปกินนอนบ้านพี่เค้าหน้าตาเฉย ทั้งที่ไม่เคยเจอตัวจริงๆ (ทำไปได้ ทำแล้วด้วย)
หนังสืองานศพพี่เค้าก็ขำๆ ดูเหมือนสมุดFRIENDSHIP ยังไงหยั่งงั้น สนพ.อัมรินทร์ใจดีทำให้
เวลา 4 ปีผ่านไปไวเหมือนโกหก ฉันก็ยังคงไปเที่ยวบ้านพี่อ้อยอยู่ ส่วนแฟนพี่อ้อยก็ยังเจอกัน
เพราะย้ายมาอยู่ที่เมืองทองใกล้ๆกัน หลังสุดก็ลากกันไปตั้งโรงทานที่วัดป่าภูริทัตตกันมา
นัยแทนใส่เหล็กทั้งตัว แต่ก็ยังเก่งอยู่เลยนะ ชอบขับรถเร็วเหมือนเดิม อิอิ (ไม่เข็ด) แต่safeขึ้น
แต่ไม่ต้องห่วงนะพี่ เพื่อนๆยังช่วยดูแลกันอยู่ นัยแทนมีคนดูแลใหม่แล้วตามประสามนุษย์
มาเดินเล่นงานบ้านและสวนแฟร์ ปีนี้ก็เพื่อมาระลึกถึงพี่น่ะแหละ ถึงพี่จะหนีไปแล้วก็ตาม ไม่ว่ากัน
ก็ขอให้พี่มีความสุขนะ อาทิตย์นี้จะไปสร้างความบันเทิงที่บ้านพี่...ให้พ่อแม่พี่มีความสุข 1 วัน
โปรดรับทราบด้วย ง่า...แต่ไม่ต้องตอบก็ได้นะคะพี่ ป๊อปเกรงใจ รึเอาแค่เสียงไม่เอาภาพก็ได้ อิอิ

ปล. เพราะฝนที่ตกทางโน้น หนาวถึงคนทางนี้ ยังอยากได้ยินทุกเรื่องราว

เธอลำบากอะไรไหม เธอสู้ไหวหรือปล่าว อย่าลืมเล่าสู่กันฟัง

+++ ข้อคิดวันนี้ +++

รักใครให้รีบบอก ...อยากเจอใครให้รีบเจอ ...อยากทำอะไรให้รีบทำ

ชีวิตคนไม่ได้ยืนยาว ในโลกนี้ไม่เคยมีอะไรแน่นอน

อย่าเอาชีวิตป๊อปเป็นตัวอย่าง อิอิ